In memoriam Simon Klont

Op 8 november overleed Simon Klont. Hij is 92 jaar geworden. Hij woonde samen met zijn vrouw Klazien aan de Boelemaheerd 26.
Simon werd geboren In Westerwijtwerd als 4e kind uit een gezin met 6 kinderen.
Zijn leven heeft zich afgespeeld ten tijde van hele grote ontwikkelingen. De oorlog en de naoorlogse tijd; het zoeken naar werk en een woning; In 1957 trouwde hij met Klazien. In haar vond hij een ideale levenspartner, die hem tot op het laatst met veel liefde omringde en waar hij niet zonder kon.
Het zorgen voor zijn gezin was al met al in die tijd niet gemakkelijk. Na enig omzwerven trok hen weer het noorden van het land en kwam hij met zijn gezin in Delfzijl terecht. Na de verhuizing van Delfzijl naar Groningen, gingen ze in de wijk Beijum wonen, dicht bij de kinderen. Ze waren blij en dankbaar met de zorg van hun kinderen. Door zijn doofheid en slecht zien raakte Simon toch wat in een isolement. Hij vond het lastig om zorg te vragen en te ontvangen. De medische wereld liet hij liever aan zich voorbij gaan, tot het echt niet anders kon.
Communiceren ging met een briefje als je op bezoek kwam en de rest van het contact liet hij graag over aan Klazien. Hij gaf je altijd het gevoel dat je welkom was.

Hij was niet veeleisend, tevreden met zijn kopje koffie, zijn vaste plek in de kamer.
Hij was belijdend lid van de gereformeerde kerk. Belijden betekende voor hem niet alleen vrome woorden, maar vooral rechtvaardige daden. Hij handelde vol overtuiging in de leer van Jezus, samengevat in de woorden: “Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet”. Hij vroeg niet iets voor zichzelf. Hij was een lief, zorgzaam en zachtmoedig mens.
Op zondagmorgen keken ze samen naar een kerkdienst op de televisie. Ook al kwamen ze niet meer in De Bron, zij hoorden erbij. Meerdere “Bronners” bezochten hen.
Zijn gezondheid ging achteruit, en na een ziekenhuisopname en een kort verblijf in het Heijmanscentrum is hij thuis naast zijn Klazien, met wie hij al 75 jaar verbonden was, vredig ingeslapen.
Op 14 november hebben we afscheid genomen van Simon in het crematorium in Groningen. Peter en Machteld vertolkten het prachtige lied van Wia Buze: “Din heur ik dien stem”
Op zijn rouwkaart stond een deel van de tekst van psalm 23 ;Heer, U nodigt mij uit aan Uw tafel,…
Uw goedheid, Uw liefde ervaar ik, mijn leven lang.
In Uw huis mag ik wonen tot in lengte van dagen.
In dat vertrouwen hebben we hem laten gaan naar het huis van Zijn heer.
Immie Hoekstra, uitvaartgroep